بیماری های مشابه

تالون نوآر که به زبان فرانسوی به معنای "پاشنه سیاه" است، تغییر رنگ بدون علامت پوست انتهایی (Acral Skin) است که ناشی از خونریزی درون‌اپیدرمال (Intraepidermal Hemorrhage) بر اثر آسیب‌های ناشی از نیروی برشی (Shear-Force Injuries) می‌باشد. این اصطلاح به‌ویژه برای توصیف ضایعات روی پاها، به‌خصوص پاشنه، به‌کار می‌رود، اما ضایعات روی دست یا سایر نواحی نیز ممکن است رخ دهد. برخی از متخصصان پوست از همین واژه‌شناسی برای اشاره به هر دو فرآیند استفاده می‌کنند. به‌دلیل اینکه این وضعیت در مکان‌ها و به دلایل متنوعی دیده می‌شود، برخی از متخصصان پوست پیشنهاد کرده‌اند که از اصطلاح "خون داخل قرنیه‌ای پوستی پس از تروما" (Posttraumatic Cutaneous Intracorneal Blood) استفاده شود.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

هیپرپیگمانتاسیون پس التهابی ، تیره شدن پوست در ناحیه آسیب دیده یا التهاب قبلی، ناشی از افزایش رنگدانه (ملانین) باقی مانده از فرآیند بهبود است. آکنه یکی از علل شایع به وجود آمدن هیپرپیگمانتاسیون است، باید اشاره کرد هر نوع آسیب پوستی (به عنوان مثال، خراشیدگی، بریدگی، سوختگی، نیش حشرات، و مالش مزمن) و بسیاری از اختلالات پوستی دیگر، مانند اگزما (درماتیت آتوپیک)  می تواند موجب به وجود آمدن این بیماری شود.

بثورات دارویی ثابت (Fixed Drug Eruption - FDE) یک واکنش پوستی نامطلوب به دارو است که هر بار فرد به داروی عامل مجدد در معرض قرار می‌گیرد، در همان نقطه از بدن ظاهر می‌شود. یک یا چند لکه قرمز یا بنفش به‌وضوح مشخص که معمولاً گرد هستند، در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از قرارگیری در معرض داروی محرک بروز می‌کنند. اندازه این لکه‌ها می‌تواند از ۰.۵ تا چند سانتی‌متر متغیر باشد. این لکه‌ها معمولاً بدون علائم هستند، اما ممکن است سوزش، درد یا خارش نیز رخ دهد. در حالی که هر سطح پوستی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، مخاط دهانی و ناحیه مقعدی تناسلی بیشتر درگیر می‌شوند.

هیپرپیگمانتاسیون پس التهابی ، تیره شدن پوست در ناحیه آسیب دیده یا التهاب قبلی، ناشی از افزایش رنگدانه (ملانین) باقی مانده از فرآیند بهبود است. آکنه یکی از علل شایع به وجود آمدن هیپرپیگمانتاسیون است، باید اشاره کرد هر نوع آسیب پوستی (به عنوان مثال، خراشیدگی، بریدگی، سوختگی، نیش حشرات، و مالش مزمن) و بسیاری از اختلالات پوستی دیگر، مانند اگزما (درماتیت آتوپیک)  می تواند موجب به وجود آمدن این بیماری شود.

بیماری آدیسون نامی است که به نارسایی اولیه غده فوق‌کلیوی (primary adrenal insufficiency) ناشی از اختلال عملکرد غدد فوق‌کلیوی داده شده است. این بیماری معمولاً افراد بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

بیماران مبتلا به کمبود ویتامین B12 به‌طور کلاسیک با آنمی مگالوبلاستیک (megaloblastic anemia)، گلوسیت آتروفیک (atrophic glossitis)، پیگمانتاسیون موضعی یا عمومی پوست، و تغییرات عصبی همراه با نوروپاتی متقارن اندام‌های تحتانی بیشتر از اندام‌های فوقانی و با پارستزی (paresthesia) و آتاکسی (ataxia) که ممکن است به ضعف، اسپاستیسیته (spasticity)، آتاکسی مخچه‌ای (cerebellar ataxia) و تغییرات شخصیتی پیشرفت کند، مراجعه می‌کنند.

سندرم لاژیر-هانزیکر (Laugier-Hunziker syndrome) یک بیماری نادر و خوش‌خیم است که با هایپرپیگمانتاسیون (macular hyperpigmentation) سطوح مخاطی-پوستی و ناخن‌ها همراه است. اگرچه تعداد محدودی از موارد خانوادگی گزارش شده است، اما هیچ نقص ژنتیکی احتمالی شناسایی نشده و عموماً این وضعیت به عنوان یک بیماری اکتسابی در نظر گرفته می‌شود. کمتر از ۲۰۰ مورد در مقالات علمی گزارش شده است و بیشترین شیوع آن در بین افراد با تبار اروپای شمالی مشاهده می‌شود. زنان نیز بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند و نسبت زن به مرد ۲ به ۱ است. این اختلال معمولاً در بزرگسالان میانسال به صورت پیگمانتاسیون ماکولار تدریجی و پیشرونده در سطوح مخاطی-پوستی، اغلب شامل لب‌ها و مخاط دهانی و همچنین ناخن‌ها، بروز می‌کند.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.